Residenties

Bouke Schut (1994) is schrijver. Hij publiceerde kortverhalen en essays bij zowel Nederlandse als Belgische platforms, zoals rekto:verso, Kluger Hans en De Optimist. Daarnaast is hij redacteur bij literair tijdschrift Deus Ex Machina. Tijdens zijn residentie werkt hij aan zijn debuutroman, een persoonlijk onderzoek naar popcultuur, seksualiteit en fascisme.

Sylvie Marie (Tielt, 1984) is schrijver en schrijfleerkracht. Ze publiceerde zeven dichtbundels en twee romans. Wekelijks begeleidt ze de cursus Schrijver in de academie van Gent. Daarnaast is ze redacteur bij het literaire tijdschrift Deus ex Machina en Klimaatdichter.

Frank Vande Veire schreef essays over filosofie, beeldende kunst en literatuur. Hij won de Vlaamse Prijs voor Kunstkritiek en zorgde binnen de kunstwereld voor heel wat opschudding met zijn pamflet: I love art, you love art, we all love art (2002). Tevens schreef hij twee operalibretto’s, twee theaterstukken (voor Maatschappij Discordia en Victoria Deluxe) en een filmscenario (voor Dany Deprez). Bij uitgeverij het balanseer verscheen in 2013 van hem de pornografisch-filosofische roman Bloeiende Agatha. In 2022 volgde de liefdesroman Het einde van alle straten. In Beersel zal Vande Veire werken aan zijn derde roman.

Els Degryse (1971) was bijna tien jaar werkzaam als advocaat (Orde van Advocaten, Balie Brugge) en sinds 2003 werkt ze als stafmedewerker in het Kursaal Oostende. In juli 2023 studeerde ze af als master in de Kunstwetenschappen (Universiteit Gent). Haar masterproef onderzoekt de geïntegreerde kunst en decoratie in het Kursaal Oostende. Sinds 2024 werkt ze als coördinator voor Vandenhove, Centrum voor Architectuur en Kunst Universiteit Gent.

Ze werkt momenteel aan een publicatie over het Kursaal Oostende, een modernistisch ontwerp van architect Léon Stynen. Naast zijn carrière als architect engageerde Stynen zich voor het onderwijs. In 1950, hij is dan volop bezig met de bouw van het Kursaal, volgt hij Herman Teirlinck op als directeur van het Hoger Instituut voor Sierkunsten ter Kameren, of kortweg La Cambre dat in 1927 werd geïnitieerd door Henry van de Velde.

De link met het huis van Herman Teirlinck is dan ook niet ver weg en op deze betekenisvolle plek zal Els in alle rust aan haar boek werken dat in het voorjaar van 2026 zal verschijnen bij Uitgeverij Snoeck.

Retour, opgericht door Clara Borg Verbeke en Judith Herman, is een uitgeverij van kunstenaarspublicaties. De vruchten van Retour vertrekken steeds vanuit een gelijkwaardige interactie tussen tekening, tekst, formaat en druk.

Tijdens de residentie in het huis van Herman Teirlinck werken Verbeke en Herman aan hun nieuwste publicatie die de relatie tussen tekst, tekens en het getekende onderzoekt.

Sarah de Koning (1992) is dichter. Ze woont en werkt in Gent. Haar werk verscheen o.a. in/op nY, Het Liegend Konijn, DIG, en de Revisor. Sarah werd geselecteerd voor de Parijsresidentie van DeBuren en schrijft momenteel aan haar poëziedebuut dat bij Uitgeverij Querido zal verschijnen.

© Marianne Homersom

Dirk Leyman werkt sinds 2000 bij de krant De Morgen als criticus, interviewer en  boekenreporter en publiceert ook in talloze andere publicaties, waaronder  Het Parool. Hij richtte het bekroonde boekenblog De papieren man op (ondertussen voortlevend op sociale media en onder de vleugels van De Lage Landen), behoorde tot de tijdschriftredacties van onder meer DW B en Deus ex Machina en zetelt geregeld in diverse boekenjury’s. Daarnaast treedt hij op als host bij publieksinterviews. Leyman stelde verschillende literaire stedenboeken samen en in 2015 verscheen Lezen, een gebruiksaanwijzing. De wereldliteratuur in vijftig personages.

Sinds een aantal jaar werkt hij aan een lijvig nieuw essayboek over Parijs dat voorjaar 2025 bij uitgeverij Pelckmans verschijnt. Hij laat daarin de sensaties van het vibrerende (vooral 20ste-eeuwse) literair Parijs uit iedere pagina opkringelen. In het Herman Teirlinckhuis verblijft Leyman voor de derde keer om er geconcentreerd verder te schrijven.

Stefanie Huysmans – Noorts is naast schrijver ook actrice, theatermaker, regisseur en schrijfdocent. Het werk van Stefanie wordt gekenmerkt door lichamelijkheid en zintuiglijkheid, niet alleen in de teksten zelf maar ook door de manieren waarop ze haar teksten tot bij het publiek brengt. In haar werk is ze niet bang van de duistere kantjes van de mens, integendeel hier vindt ze juist schoonheid. Schrijven is voor haar dansen op de dunne lijn tussen werkelijkheid en verbeelding.

Huysmans – Noorts publiceerde poëzie in Kluger Hans en Deus Ex Machina. Sinds 2022 is ze lid van Hyster- x, een collectief voor vrouwelijke en non-binaire makers. Ze is eveneens artistiek leider van Dans! Dichter! Dans! en in september 2022 trad ze toe tot de redactie van Deus Ex Machina.

© Dorien Buys

Claire Huber maakt sonische choreografiën, waaronder As we drove short short horizon-lines (op tournee, 2021), And then we knew ‘t was wind (Athene, 2018) en The uncontrollable mystery on the bestial floor (installatie in Wexford art center, Ierland, 2015). Haar werk onderzoekt auraliteit en oraliteit en ziet geluid als de centrale dramaturgie. Ze schrijft poëtische teksten die al dan niet gewijd zijn aan haar performances en vertaalt poëzie uit het Duits en Engels naar het Frans.

In Beersel werkt ze aan haar nieuwe stuk No.oN, een scenisch gedicht over het “lichaam dat nee zegt” voor stem, dans en percussie in dialoog met Iannis Xenakis’ Rebonds.

Nisrine Mbarki is een meertalige schrijver, dichter, literair vertaler en programmamaker. Haar literaire werk is genre overstijgend, ze schrijft poëzie, korte verhalen en theaterteksten. Als vertaler vertaalt ze vrouwelijke en feministische stemmen en dichters uit het Arabisch en Engels naar het Nederlands. Daarnaast werkt ze voor diverse internationale literatuurfestivals als programmamaker.

In januari 2022 debuteerde ze met haar poëziebundel oeverloos bij uitgeverij Pluim, de bundel werd genomineerd voor de C-Buddingh prijs en voor de Herman de Coninckprijs. Ze stond eerder op festivals als Poetry International, Globale in Bremen, Crossing Border, Winternachten, Read My World, Watou en de Nacht van de poëzie. Begin 2025 verschijnt Mbarki’s nieuwe boek, een verhalenbundel.

© Bart Grietens

Michiel Leen (1987) is freelance journalist en redacteur. Hij schrijft over kunst en cultuur voor onder andere De Lage Landen, Verzin, Doorbraak en het literaire tijdschrift Deus Ex Machina (Deus Ex Machina – Driemaandelijks literair tijdschrift met poëzie, proza, essays, interviews en beeldende kunst). Leen is een van de deelnemers aan de schrijversactie “Bij mijn venster” (Lozana – Huis van Herman Teirlinck).

Tijdens zijn verblijf legt Leen de grondslagen voor een persoonlijk verhaalproject rond zijn recente ervaringen in de geestelijke gezondheidszorg. 

Sara Eelen (Antwerpen, 1994) is dichter, essayist en videomaker. Haar debuutbundel Het nodige breken (Uitgeverij Vrijdag, 2022) werd bekroond met de Debutantenprijs van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde en genomineerd voor de PrixFintroPrijs. Ze is een van de drijvende krachten achter de Klimaatdichters, waarvoor ze in 2023, samen met het Poëziecentrum, de experimentele poëziefilm ‘Laat alles hier aarden’ maakte. Voor dit project trok ze een jaar lang ieder seizoen met een andere groep de natuur in om het landschap een stem te geven. De film is onderdeel van het Watou Kunstenfestival 2024.

Momenteel werkt ze aan een nieuw boek dat zal verschijnen bij Querido Uitgeverij. Haar schrijven gedijt tussen essay, proza en poëzie en bundelt thema’s als opgroeien, (bos)branden, landschapsverdriet en empathie met dieren. 

© Nek Chonyut

Siska Baeck (1993) is schrijver en filosoof. In 2021 verscheen ‘(on)aanraakbaar‘ bij uitgeverij Bebuquin. Sindsdien schreef Siska verschillende essays, opinies en artikelen voor o.a. De Groene Amsterdammer en De Standaard. Momenteel is ze gastdramaturg bij Toneelhuis Antwerpen. In het najaar van 2024 verschijnt haar debuutroman. 

Johan Dockx (°1965) is illustrator en voormalig art director bij de krant De Standaard. Lezen is leven voor Johan. De afgelopen jaren maakte hij tientallen schrijversportretten voor De Standaard der Letteren. Hij illustreert verschillende reeksen en columns, zoals die van theatermaker en schrijver Josse De Pauw en van dichteres Mai Vandergeten. 

In april verblijft hij vier weken in het Huis van Herman Teirlinck om zich in alle rust toe te leggen op de kunstwerken die hij voor de zomer klaar wil hebben voor een solo-expo in het Stedelijk Museum van Aarschot. “Deze plek verbindt niet alleen mensen, maar ook hun wil om te creëren, iets van betekenis, een connectie met anderen.”

Tiny Bertels (°1972) studeerde Kleinkunst aan de Studio Herman Teirlinck. Als actrice was ze op het podium te zien ondermeer met Jan Fabre, Transparant, Orkater en Olympique Dramatique. We kennen haar ook van het televisiescherm, in ‘Loslopend Wild’, ‘Chaussée d’Amour’, ‘Beau Séjour’, ‘Glad Ijs’ en ‘F*** You very very much’. Voor haar rol in de film ‘Groenten uit Balen’ kreeg ze de Ensor voor beste Actrice in een bijrol. Tiny Bertels is ook een begenadigd zangeres. Ze zong tango’s van Astor Piazzolla en een ode aan Wannes Van de Velde van wie ze les kreeg. Onlangs zong ze ‘Winterreise’ van Franz Schubert. De voorbije jaren schreef ze het scenario van ‘Lost Luggage’, een serie die op VRT en ARTE werd uitgezonden en’22 bekroond met de European Script Award. 

In het huis schrijft Tiny een theaterstuk dat in januari 2025 in première gaat en dat ze samen met Evelien Bosmans zal spelen. Getriggerd door de vraag wat een mens tot mens maakt en wat zijn rechten zijn, trachten wij onszelf te bevragen vanuit onze geprivilegieerde positie. 

Een onderzoek naar ons onvermogen om te handelen waar het nodig is en hoe wij dat compenseren.

Hans Depelchin (°1991) is schrijver, performer, verbeelder, verzinner en verzinnebeelder. Hij studeerde vergelijkende moderne letterkunde en drama-woordkunst. Na tal van publicaties in literaire tijdschriften verscheen in 2020 bij Uitgeverij De Geus de woelige stadsroman Weekdier. Het is een boek over de oneindige zoektocht naar bevrijding, in een straat die dreigt te verdwijnen. Als onderdeel van de Fintro Literatuurprijs die hij ontvang voor Weekdier, kreeg hij een residentie van twee weken aangeboden in het huis. Hij werkte er aan zijn tweede roman. Nog een researchreis naar Italië staat op de planning om de laatste stukjes van de plot aan elkaar te breien. Het resultaat zal in 2024 in de boekhandels liggen.

Frank Keizer (1987) is dichter, essayist en criticus. Zijn eerdere werk werd vertaald in het Engels, Duits, Frans, Turks, Bahasa Indonesia en Portugees. ⁣Naast dichter is hij actief als redacteur en criticus. Samen met Maarten van der Graaff heeft hij het online tijdschrift 𝘚𝘢𝘮𝘱𝘭𝘦𝘬𝘢𝘯𝘰𝘯 opgericht. In 2018 werd het tijdschrift bekroond met de Lokienprijs. Ook is Frank Keizer redacteur bij het Vlaamse literaire tijdschrift 𝘯𝘠.

Schrijfster Astrid Haerens (°1989) woont in Brussel. Ze studeerde Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen en schrijft zowel proza als poëzie. Haar werk verscheen onder meer in De Gids, Het Liegend Konijn, Poëziekrant en DW B. Daarnaast treedt ze af en toe op als performer en werkt ze als freelance theater- en schrijfdocent voor onder andere Jeugd & Poëzie. Ze wordt geprikkeld door de steden waar ze zich met open oren en ogen in voortbeweegt en nu ook door het glooiende landschap van Beersel. In het huis deed ze research voor haar volgende roman.

Kunstenares Myrthe van der Mark verbleef een tweetal weken in residentie in het huis. Haar performances zijn gebaseerd en/of geïnspireerd door geschreven werk en taal. Tijdens haar residentie bereidde zij zich voor op een tentoonstelling en performance die interageert met het werk van Aldous Huxley.

Dichter Peter Holvoet-Hansen (°1960) en zijn vrouw Noëlla Elpers (°1959) deden een duoresidentie in de zomer van 23. Peter werkte hard verder aan het voltooien van zijn levenswerk Goleman. In primeur onthulden zij dat ze voor het eerst samenwerken aan een verhaal van hen beiden. Noëlla schreef al heel wat historische jeugdromans en vindt in dit project samen met Peter een nieuwe inspiratiebron in haar schrijverschap.

Schilder en curator Herman Maes (°1959) heeft een bijzondere band met het huis van Herman Teirlinck. Hij is de achterkleinzoon van Teirlinck, vernoemd naar zijn overgrootvader, en was kind aan huis in Beersel. Na een hernieuwde kennismaking met het huis naar aanleiding van een expo waaraan hij meewerkte, raakte hij geïnspireerd door het huis en het mooie Zennelandschap. Tijdens zijn residentie verkende hij de regio langs de vele wandelpaden. De opgedane indrukken zal hij verwerken in een schilderreeks over de Zennevallei.

Acteur Bruno Vanden Broecke (°1974) nam een paar dagen zijn intrek in het huis om er rustig te kunnen werken. Als acteur staat hij bekend om het neerzetten van onvergetelijke personages in televisieseries (zoals Sammy uit Het Eiland) en theatermonologen. Voor verschillende monologen werkte hij zelf mee aan de tekst. Zo creëerde hij met Raven Ruëll Missie, een stuk gebaseerd op een tekst van David Van Reybroeck waarin een witte pater zijn herinneringen aan Congo ophaalt.

Zijn residentie in het huis beschrijft hij kort en bondig: ‘Rust, schrijf, hond, eet, schrijf, wandel, slaap.’

Nils Verkaeren (°1980) verbleef twee weken in het huis. Meestal wordt de residentie ingenomen door schrijvers, maar ditmaal nam een schilder zijn intrek om er ter plekke een groot(s) werk te creëren. In het kader van de kunsttriënnale GIST liet Verkaeren zich inspireren door het glooiende Zennelandschap. Verkaeren staat bekend om zijn unieke manier van schilderen: hij schildert niet wat hij ziet, maar beleeft wat hij schildert. Net als de natuur zelf is het werk niet statisch, maar in beweging. Het werk wordt tentoongesteld in het huis van 26 augustus tot 5 november. Ontdek hier meer over het programma van GIST.

Peter Terrin (°1968) heeft reeds een omvangrijke oeuvre bij elkaar geschreven met romans die zowel door lezers als recensenten goed werden ontvangen. Zijn bekendste werken zijn Post Mortem, Al het blauw, Blanco en Monte Carlo. Sinds enkele jaren ontdekt hij ook zijn passie voor fotografie. In juni 23 verbleef hij in het huis van Herman Teirlinck om een foto-expo voor te bereiden over de Zennevallei. Tijdens deze droge en zonnige periode trok hij erop uit om de Zenne van bron tot haar ondergrondse bedding in Brussel te verkennen. De namiddagen bracht hij door met schrijven en schaven aan een nieuwe roman in wording.

Lees hier het gesprek met Peter over zijn residentie in het huis.

Miriam Van hee (°1952) is een Vlaamse dichter en slaviste. Ze vertaalde poëzie van onder andere Anna Achmatova. Zelf debuteerde ze in 1978 met Het karige maal, een poëziebundel die lovend werd ontvangen. Van hee’s werk wordt geroemd om haar vermogen om essentiële emoties en de complexiteit van het menselijk bestaan te vatten in eenvoudige en treffende bewoordingen. Haar gedichten getuigen van een diepgaand inzicht in de menselijke ervaring en raken vaak een gevoelige snaar bij haar lezers.

Tijdens haar residentie in het huis van Herman Teirlinck maakte ze talrijke wandelingen doorheen de Zennevallei. De omgeving en de natuur inspireren haar naar eigen zeggen al sinds haar jeugd.

‘Het mooiste is hier de avondschemering. Dan zie je aan de zuidwestkant het laatste licht tussen de pijnbomen schuiven en je waant je in een Romeinse tuin,’ dixit Miriam Van hee over haar dagen in het huis.

Luuk Gruwez (°1953) is een bekende Vlaamse dichter en schrijver. Met zijn meeslepende poëzie heeft hij de harten van vele lezers veroverd. Zijn indrukwekkende oeuvre omvat dichtbundels zoals Achter de rug, De feestelijke verliezer en Lagerwal. Gruwez weet als geen ander de juiste woorden te vinden om diepgewortelde emoties en menselijke ervaringen tot leven te brengen.

Luuk Gruwez is een belangrijke stem in de Vlaamse literatuur en zijn werken hebben hem een gewaardeerde plek gegeven binnen het literaire landschap. Hij verbleef twee weken in het huis om te werken aan nieuwe gedichten.

Ontdek het gedicht Herstellers dat Luuk Gruwez schreef tijdens zijn residentie in het huis:

herstellers – Luuk Gruwez

Judith Vanistendael (°1974) is een prijswinnende Belgische striptekenares en illustratrice. Haar graphic novels als De Maagd en de Neger (2007) en Toen David zijn stem verloor (2012) zijn wereldwijd vertaald. Met Pelgrim of niet? (2015) tekende ze het verhaal van haar voettocht naar Santiago de Compostela. In 2017 bezocht ze de vluchtelingenkampen Moria en Kara Tepe op Lesbos. In getekende reportages legde ze het dagelijkse leven van de vluchtelingen vast. In 2022 werd ze bekroond met de Vlaamse stripprijs De Bronzen Adhemar en mocht ze als eerste vrouwelijke stripmaker een beeldverhaal ontwikkelen in het Louvre. 

In de herfst van 2022 kwam Judith Vanistendael gedurende een paar weken dagelijks met de fiets uit Brussel om te werken in de residentie en daar de krijtlijnen uit te tekenen voor haar nieuwe graphic novel.

Dirk Leyman (°1965) is literair journalist, essayist en recensent bij onder meer De Morgen. In 2006 startte hij met de literaire blog en nieuwssite De papieren man. Daarin volgt hij de literaire actualiteit op de voet.

Tijdens de warme zomer van 2022 verbleef hij een week in het huis om in een andere context te werken aan een persoonlijk project.

Sofie Verraest (°1986) werkt aan de Universiteit Gent voor de vakgroep Letterkunde. Ze maakt ook deel uit van onderzoeksgroep GUST (Ghent Urban Studies Team).

Zij deelde de residentie met Katie Szyszko  gedurende een zomerse week: Sofie werkte aan een kort verhaal en een vertaling; Katie aan fictie waarin ze meertaligheid en coming of age exploreert. Katie schrijft zowel in haar moedertaal Pools als in het Engels. Ze geeft les in Folkestone (Engeland).

Hind Eljadid is een Antwerpse woordkunstenaar en schrijver, en organiseert het Belgisch kampioenschap Slam Poetry. Voor haar maatschappijkritische woordkunst won ze ondermeer de Van Dale Spoken Award (2017), de BILL-award (2018) en de El Hizrja literatuurprijs (2020). Vorig jaar bracht ze samen met haar zus Zahra Eljadid haar debuut ‘Kruimeldief’ uit. Daarnaast richtte ze ZonderWolk op, een platform voor podium- en woordkunsten. 

Hind Eljadid verbleef in de lente van 2022 in het huis om een brief te richten aan August Vermeylen, tijdgenoot van Herman Teirlinck.  

In het voorjaar van 2022 kwam Peter Vermeersch werken aan een nieuw non-fictie boek omtrent Rusland. 

Maaike Neuville (°1983) is actrice, schrijver en regisseur. Ze studeerde in 2005 af aan de Studio Herman Teirlinck en speelde sindsdien in tal van films, series en theatervoorstellingen. Recent was ze als Emma Bovary te bewonderen in Bovary. In 2021 won ze de Ensor voor beste filmactrice. Sinds 2010 staat ze ook achter de camera: haar kortfilm Sonnet 81 uit 2013 reist nog steeds de wereld rond.

In het voorjaar van 2022 wijdde Maaike de gloednieuwe residentie in. Ze verbleef er gedurende 2×2 weken om er in alle stilte te werken aan haar eerste prozawerk.  

.