Interview Sylvie Marie

Waar bent u op dit moment mee bezig?

Ik ben bezig met een nieuwe dichtbundel met de werktitel Fluisteringen. De poëzie wordt gepresenteerd als één lange dialoog tussen twee geliefden. De ene keer fluistert de ik, de andere keer de jij, en soms eens de ‘wij’. De teksten bestaan allemaal al, ik schreef de voorbije jaren extreem veel, maar ik had nog niet de tijd genomen om ze te herlezen.

Een eerste versie van de bundel, koppel ik daarom aan een samenwerking met een illustratrice die binnen een paar maanden een boekje af moet hebben voor haar studies. Net die druk op de ketel heb ik nodig. Het is voor mij een goede uitdaging om eindelijk alles wat ik de voorbije jaren schreef te bekijken, uit te selecteren en te polijsten.

Welke positie neemt het schrijven in uw leven in?

Schrijven neemt een hele grote plaats in. Het is een soort geliefde waar ik steeds naartoe moet. Ik moet er tijd voor vrijmaken, ik moet er offers voor brengen en ik kan niet zonder. Ik voel dat het een enorm intieme relatie is en waar ik van kinds af aan al veel vrijheid in ervaar. Ik heb altijd geloofd in het idee: er mag mij van alles in het leven overkomen, maar deze woorden zijn van mij. Ik kan met die woorden doen wat ik wil. Ik kan daar kastelen mee bouwen, en het zullen kastelen zijn.

U schrijft onder een pseudoniem. Om welke reden?

Als Sylvie De Coninck, mijn echte naam, had ik als jonge schrijver een paar afwijzingen gekregen bij literaire tijdschriften. Ik vreesde dat die tijdschriften zouden denken: “daar is ze weer”. Daarnaast kreeg ik ook steeds de vraag of ik niet “familie van Herman de Coninck” was. Toen ontmoette ik de schrijfster genaamd Tine Moniek, en zij gebruikte haar tweede voornaam. Dat inspireerde. Op mijn paspoort had ik mijn tweede voornaam ‘Marie’ ook altijd veel mooier gevonden dan Sylvie, maar de combinatie klonk wel goed. Ik was een jaar of 20 toen ik in de keuken bij mijn ouders de uiteindelijke beslissing nam. Ik zat aan de computer en wilde graag iets insturen naar het tijdschrift Meander. Ik vroeg aan mijn zus die wat verderop stond: “ Wat zou je ervan vinden als ik mijn gedicht onder de naam Sylvie Marie instuurde?” Ze was er meteen voor gewonnen. En toen? Toen kreeg ik een bericht van, ja echt, Tine Moniek, zij zat toen in de redactie, om te zeggen dat mijn gedicht opgenomen werd in. Mijn eerste publicatie was een feit. Ik had toen het idee dat mijn lot bezegeld was.

Zijn er bepaalde thema’s waarvan u merkt dat ze steeds weer uw werk binnensluipen?

De liefde. Shakespeare, Pablo Neruda, Herman Gorter, het zijn allemaal figuren die zich volledig toeleggen op de liefde. Ze zijn ook allemaal sociaal geëngageerd, maar de gedichten die van hen vooral bijblijven zijn toch die liefdesgedichten. Vooraleer ik huwelijksproblemen kreeg, had ik niet door dat dit thema zo belangrijk voor me was. De omstandigheden zorgden er ook voor dat ik er niet vrijuit over kon spreken en ik zag mijn pen uitdrogen. Uiteindelijk ben ik gescheiden en heb ik een nieuwe liefde ontdekt. Vanaf toen gutsten mijn woorden er weer uit. Ik heb toen begrepen wat me dreef.

Is er iets dat u recent gelezen heeft dat u geraakt heeft (in de brede zin van het woord)?

Ja, de bundel Rozige maanvissen van Sytse Jansma. Hij is een Friese dichter die nu een derde bundel uit heeft, maar dit is de eerste die in het Nederlands geschreven is. Hij schreef deze bundel voor zijn vriendin Roos. Die overleed op 32-jarige leeftijd aan een hersenbloeding. Zeven of acht jaar later schrijft hij er deze bundel over. Wat hij doet met taal is zo fris en zo levendig, de toon is hunkerend en verlangend, en dat ondanks de bundel over rouw gaat. Ik vind het fantastisch. Ik ontdekte er één gedicht uit al scrollend op Instagram. Ik heb dezelfde dag nog de bundel gekocht, wat niet van mijn gewoonte is.

Merkt u dat deze bundel een bijklank krijgt in uw eigen werk?

Dergelijke bundels katalyseren wel. Ik ben daar dan dan zodanig vol van dat ik ook met mijn leerlingen hierover spreek. Met hen probeer ik in de mouw van de tovenaar te kijken Soms geeft me dat dan moed: ik erken dat ik in mijn schrijfsels ook zulke dingen staan heb en dat die er mogen zijn. Ik voel een groot verwantschap. Ze moedigen mij aan om mijn eigen ding te blijven doen.

Met welke verwachtingen bent u naar het huis van Herman Teirlinck gekomen?

Met grote verwachtingen. Dit verblijf stond al lang vast en ik was al in het huis geweest tijdens het verblijf van Michiel Leen. Thuis is het al lange tijd erg druk, en er gebeurt veel tegelijk. Ik ben ook zo in het schoolsysteem ingekapseld dat ik vooral in de vakanties schrijftijd heb. Zo zei ik tegen mezelf: in het huis van Herman Teirlinck kan ik de basis leggen van wat ik in de grote vakantie zal doen. Ik heb er enorm naar uitgekeken en geniet er ook heel erg van.

Sylvie Marie (Tielt, 1984) is schrijver en schrijfleerkracht. Ze publiceerde zeven dichtbundels en twee romans. Wekelijks begeleidt ze de cursus Schrijver in de academie van Gent. Daarnaast is ze redacteur bij het literaire tijdschrift Deus ex Machina en Klimaatdichter.