Interview Ilona Verhoeven

Hoe zou u uzelf omschrijven? 

Ik houd ervan om nieuwe dingen te ontdekken. Als schrijver vind ik het mooi om verbindingen te maken en verbanden te leggen. Daarom vind ik het fijn om vaak ergens anders naartoe te gaan. Ik zit vaak op verschillende plekken. Die afwisseling is voor mij erg belangrijk: ik moet rond kunnen kijken. Ik zuig veel indrukken als het ware op, en een manier om deze te verwerken is via het schrijven.

Waar bent u op dit moment mee bezig?

Ik ben bezig met een roman. Ik doe indrukken op en maak hier aantekeningen van. Die verwerk ik vervolgens tot korte stukjes en uiteindelijk komen die samen. Concreet ben ik nu bezig met al die dingen op een rijtje te zetten, maar ondertussen ontstaan er ook nieuwe ideeën.

Ik wandel hier ook veel. Ik zie het als een van de onderdelen van mijn werkpraktijk. Het idee van de ene voet voor de andere zetten, het ritme, de wind… Om met Johnny van Doorn te spreken: “De geest moet waaien.” Letterlijk en figuurlijk eigenlijk. Dat is het bijzondere aan dit huis: je plugt in op een soort stroom van cultuur. Deze plek heet het huis van Herman Teirlinck en je voelt ook dat dit het huis van Herman Teirlinck is. Je kunt er niet omheen. Hij is hier sterk aanwezig: niet op een drukkende manier, zijn aanwezigheid werkt eerder bemoedigend. Het is mooi om hier aanwezig te mogen zijn. Het voelt heel waardevol en eervol.

Welke positie neemt het schrijven in uw leven in?

Het schrijven is voor mij een vanzelfsprekendheid, bijna een soort ademhalen. Ik schrijf altijd. Als ik iets doe, wordt dat steeds omgezet in schrijven. Niet per se in een boek, maar wel steeds in een literaire vorm. Soms duurt het een hele tijd voor het die vorm gevonden heeft. Ik ben iemand die notitieboekjes als het ware verslindt. Ik noteer heel veel dingen en probeer van alles op te vangen. Ik kan bij wijze van spreken soms een hele hoed vol hebben van kleine papiertjes. Daarna leg ik die papiertjes allemaal op een rij en komen de dingen bij elkaar. En zo voel ik dan uiteindelijk: dit is het.

Fotografie en woord zijn in veel van je werken vervlochten tot 1. Welke van de twee was er eerst?

Het schrijven was eerst. Heel lang geleden kocht ik een fototoestelletje. Dat idee van “een beeld meenemen” sprak me erg aan. Ik kijk dankzij fotografie ook anders. Ik houd van het idee van een momentopname. Ik schreef hier dan korte verhalen over en noemde die “snapshotstories” of “gevonden situaties”. Een serie daarvan stond in NRC Next. Voor de krant was dat een heel nieuwe vorm. Eentje die gelinkt is aan straatfotografie, wat ik een logische vorm vind, want volgens mij liggen de verhalen ook op straat.

Zijn er bepaalde thema’s die steeds weer uw werk binnensluipen?

De dagelijkse absurditeiten en ongerijmdheden van het bestaan, het zoeken ernaar en vinden ervan. Het zijn de kleine dingen die uiteindelijk het leven maken.

Is er iets dat u recent gelezen heeft dat u geraakt heeft (in de brede zin van het woord)?

Een boek genaamd Drang van Kate Zambreno vond ik best mooi. Het gaat over een vrouw die niet schrijft, maar wel de hele tijd aantekeningen maakt. Ze laat zich ook de hele tijd inspireren door andere schrijvers. Ze heeft het bijvoorbeeld over Robert Walser en Rilke, twee auteurs die me ook nauw aan het hart liggen. Er zijn zoveel dingen inspirerend en dat ademt dat boek ook. Schrijven en lezen lopen aan elkaar op.

Met welke verwachtingen ben je hier in het huis van Herman Teirlinck op residentie gekomen?

Ik dacht, ik ga het wat op me laten inwerken: ik neem een mooi boek mee en zie wat er gebeurt. Ik wou ook wel een stap verder komen met de roman, en dat is zeker gelukt. Maar ik wilde ook hier nieuwe indrukken opdoen. Ook dat is gelukt: wat ik hier heb gezien, daar kan ik een nieuw project mee aanvangen.

Ilona Verhoeven is schrijver, dichter en collagist. De verhalenbundels Voor de eerlijke vinder (2012), Fiets onder de waterspiegel (2016) en In het licht (2019) verschenen bij uitgeverij In de Knipscheer. Als straatfotograaf en schrijver verzorgde ze een vaste beeldrubriek in nrc.next. Ze schrijft voor diverse kranten en (literaire) tijdschriften. Op dit moment werkt ze aan een roman.