Iets voorbij
de blauwe regen
in de schaduw
van de molensteen

het voederplankje
voor de merels
voor kerst getimmerd
door mijn pa

vanuit de keuken        het venster
kijk ik
net als ooit mijn moeder
naar de vogels

als het even druk is
in het hoofd.

Ze staat dan naast me
zegt niet veel

kijken samen
naar de merels

en een koolmees
af en toe.